کد مطلب:163110 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:259
مؤلفه های نظریه
- فهم درست نظریه منوط بر آن است كه «امام حسین» علیه السلام چنان شناخته شود كه در باور شیعیان حضور دارد. آن حضرت در باور شیعیان، بسان تندیسی است از كمال انسانی كه هیچ كم ندارد، به طوری كه ابعاد وجود ایشان، از فرط كمال به تمامی برای آدمی روشن نمی شود و جز خدای تعالی كسی به خوبی از عهده ی فهم كمالات ایشان برنمی آید. با
این حال در عبودیت نیز چنان است كه جز با رضا و اراده ی خدای تعالی هیج نمی كند.
در باور شیعیان چنین كسی «امام» خوانده می شود. [1] .
- تأملی مضاعف در معنای «تعبد» نیز خالی از فایده نیست. تعبد یعنی انجام عمل تنها از باب تسلیم، هر چند كه انجام دهنده به مصلحت حاصل از انجام آن، آگاه نباشد. از نظر شیعه تنها می توان به فرمان های خدای تعالی و معصومان، تعبد داشت. [2] .
این حال در عبودیت نیز چنان است كه جز با رضا و اراده ی خدای تعالی هیج نمی كند.
در باور شیعیان چنین كسی «امام» خوانده می شود. [1] .
- تأملی مضاعف در معنای «تعبد» نیز خالی از فایده نیست. تعبد یعنی انجام عمل تنها از باب تسلیم، هر چند كه انجام دهنده به مصلحت حاصل از انجام آن، آگاه نباشد. از نظر شیعه تنها می توان به فرمان های خدای تعالی و معصومان، تعبد داشت. [2] .
[1] درباره ي شأن عظيم امامت، از امام رضا عليه السلام سخنان جامع و رسايي رسيده كه مطالعه ي آن، براي درك معناي بلند امامت، بسيار مفيد است. رك به اصول كافي، ج 1، باب «نادر جامع في فضل الامام و صفاته» ص 287.
[2] اين معناي از «تعبدي» كه معنايي متناسب از «توصلي» را در كنار خود دارد، در ميان متقدمان مشهور بوده است. لكن براي «تعبد» و«توصل» معناي ديگري نيز هست كه در اين جا مراد نيست. تفصيل بحث را در كتاب هاي اصولي پي گيري فرماييد؛ رك به اصول الفقه، الشيخ محمد رضا المظفر، المجلد الاول، مباحث الالفاظ، ص 66.